Wedstrijdverslag Dames 11, zondag 1 mei

                  Wij
gaan altijd met gemengde gevoelens naar Wageningen. Het is namelijk eigenlijk
altijd zo dat we zouden moeten kunnen winnen maar dat we dat niet doen. Wij
presteren niet zo goed onder druk. Gelukkig is het er, inmiddels
traditiegetrouw, mooi weer. Zondagmiddag verzamelden wij ons dan ook vrolijk,
met zonnebril én kriebels in de buik.

                  Dames
11 blijvende – altijd het excuus - ging er natuurlijk nog van alles fout. Dat
we nu voor het eerst dit jaar op een fatsoenlijke tijd mochten spelen zou
idealiter betekenen dat iedereen uitgeslapen en op tijd op het veld zou kunnen
staan. Toch was de een veel te vroeg, waren er vier ongeveer op tijd en stuurde
de rest angstige foto’s vanuit de auto’s die nog onderweg waren. Uiteindelijk
begonnen we dan toch aan deze – volgens generaties Corona’s – vervloekte pot.

                  Naar
de precieze oorsprong van wat er vervolgens gebeurde zullen we moeten gissen.
Was het de zon? De gezonde hoeveelheid slaap? Hebben we Giel en Martijn
eindelijk begrepen? Hoe dan ook: we wonnen! Eindelijk lijkt de ‘Vloek van
Wageningen’ opgeheven. De yell was krachtig, tactieken werkten, de goals (1 van
Lian – 2 & 3 van Rebecca) waren prachtig, Rosanna hield verdwaalde counters
uit het net, het overwinningslied klonk en de drankjes smaakten goed; hockey-sunday
op zijn best voor D.H.G. Corona.