Wedstrijdverslag Heren 2, zondag 5 juni

Dit weekend was het dus
zo ver! De laatste wedstrijd van de glorieuze hoofdklasse stond op het
programma. In de derde klasse west, moesten wij als tweede het opnemen tegen de
eerste van de vierde klasse noord, Twente! Dit beloofde dus uiteraard een mooi
uitje te worden en met het weer in Limburg op onze kant (code geel) een
uitstekende dag in het buitenland.

De vlekkeloze organisatie
voor de wedstrijd, met een tot in het detail gepland rijschema van bussen,
treinen, auto’s en fietsen voor de lange tocht naar de buren, was zoals altijd,
al weken geleden geïnitieerd zodat er op de dag zelf niets mis kon gaan.
Zelfs de nodige wisselschoenen in de verschillende maten, hockeysticks, bitjes
en bananen waren aanwezig. Ook de bierpot portemonnee zat tot barstens toe vol,
zorgvuldig bijeen gespaarde 30 euries voorspelden ons toen al koele verfrissing
in vorm van goud gerstenat.

Bij ons aankomst in het dorpje
Limburg, benoemd naar Hertog Limburg en zijn drakenburcht, werden wij door
jolig dansende mensen in een vreemde taal begroet. Van spanning voor de
wedstrijd was niets te voelen…

Met de laatste woorden van
Merlijn in de kleedkamer "minder lijn”, gingen wij gemotiveerd de pitch op. Hoe
zij daar tussen al die heuvels een vlakte konden vinden voor een hockeyveld is
trouwens een vraag waarop we geen antwoord weten.

De wedstrijd begon zoals
altijd met een fluitsignaal en in de eerste minuut speelde Robert de bal naar
Koen, waarop deze de bal aannam en verder speelde naar Wouter. Wouter stopte
deze pass professioneel met de krul van de stick en stuurde de bal verder naar
Joep, hoewel Joep gemarkeerd was door een tegenstander. Ons leider, captain
Roeland, herkende deze situatie meteen en probeerde instinctief de bal te
ontvangen voordat hij bij de tegenstander beland. Dit lukte ook. De spanning en
turbulentie van de wedstrijd was maximaal op dit moment. Desalniettemin wisten
de toeschouwers hun agitatie te verbergen, door naar andere plekken op het veld
te kijken. Zo zagen zij bijvoorbeeld Pieter in zijn woede over het niet
werkende klittenbandje van zijn linkerhandschoen, Sjaak in zijn hamstring, JT
in New York, Willem in Old York of Merlijn minder aan de lijn. Gelukkig werden
de massaal meegereisde fans in de 45 seconde van de 33ste minuut beloond met een
adembenemend doelpunt van iemand van Apeliotes. Hierbij rolde de bal over de
doellijn op een wijze die het mogelijk maakte dat de bal in de goal terecht
kwam. De scheidsrechters, waarvan er twee aanwezig waren (zij droegen een petje
ter bescherming van het UV-licht), besloten unaniem dat dit een doelpunt moest
zijn. Iedereen was blij.

Naast deze highlights van
de eerste helft van de wedstrijd was er natuurlijk bijna geen ruimte voor
verbeteringen in de tweede helft. "Ehh ja, jongens, dat ziet er goed uit!” zei
Merlijn in de rust, "vooral die pass van Robert toen op Koen vond ik erg
leuk!”.

In de tweede helft
probeerden wij dus nog meer van die passes te spelen en maakten uiteindelijk
nog iets van 7 goals. De tegenstander maakte ook nog wat goals. 

Het eindresultaat mocht
er wel wezen, 2:8 winst tussen de heuvels in Limburg. Hiermee maakten wij onze
promotie vanuit de hoofdklasse naar de derde topklasse zeker, wat natuurlijk
een reden was om te vieren. Van de €30,- uit de pot kochten wij verschillende
lekkernijen zoals een tosti, een pakje ketchup en twee lauwe pils. Hiervan
koesterden wij in de ondergaande zon en vertrokken daarna met plezierige
gedachten over de aanstaande reis naar Nijmegen, waar we onder andere onze
demarrage uit het peloton van de pitchercompetitie gingen verdedigen.

Voor meer wedstrijdverslagen van Apeliotes Heren
2:

http://herentwee.tumblr.com of http://www.facebook.com/Apeliotesheren2